ขาดใจ

v. stop breathing

def.:

ไม่เป็นอยู่ต่อไป, สิ้นสภาพของการมีชีวิต

related: die, pass away syn.: สิ้นใจ, ตาย, สิ้นลม, สิ้นชีวิต sample:

คนไข้ขาดใจไปแล้วเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว